Fizjoterapia

Poprzez pojęcie fizjoterapii najczęściej rozumie się określony zespół metod leczniczych, które wykorzystują zjawisko reaktywności organizmu na bodźce. Początkowo nazywana gimnastyką leczniczą, fizjoterapia posiada swe korzenie już w odległej starożytności, kiedy to zauważono związek pomiędzy odpowiednim ułożeniem ciała a uzyskiwanymi efektami, zarówno profilaktycznymi, jak i tymi leczniczymi, które pozwalały na niwelowanie zaistniałych już negatywnych zmian. Hipokrates uważał gimnastykę za nieodłączny zaraz obok codziennej higieny i optymalnej diety element, który prowadził do zdrowego żywota. Rzymski lekarz Asklepiades z kolei stosował w swych terapiach masaże oraz kąpiele. Wady postawy pokroju skoliozy, kifozy oraz lordozy zostały bowiem usystematyzowane już w czasach przed naszą erą. Najprężniejszy rozwój wszelkich metod fizjoterapeutycznych przypada na lata 40 XX w. (terapia manualna, Vojita, PNF, CIM itd.). Ciężko określić moment, w którym fizjoterapia stała się samodzielną dziedziną nauki, aczkolwiek bez wątpienia miał na to wpływ rozwój technologiczny, który znacznie poszerzył naszą dotychczasową wiedzę oraz możliwości (rentgeny umożliwiające precyzyjne obserwowanie zmian, aparatura do terapii za pomocą fali uderzeniowej itd.). Obecnie mówi się nawet o potrzebie wyodrębnienia się osobnych dziedzin, takich jak: fizjoterapia neurologiczna, pediatryczna, geriatryczna i sportowa.

Celem przypisanym fizjoterapii jest zapobieganie postępowi oraz nawrotom choroby, a także eliminacja określonych dolegliwości oraz przywracanie sprawności fizycznej.

Najpopularniejsze działy fizjoterapii to:

Balneoterapia (z łaciny "balneum" - kąpiel oraz greckiego "therapeja" - leczenie) – dział, który zajmuje się zabiegami polegającymi na wykorzystaniu wody o określonej temperaturze w celach leczniczych. Podstawowymi środkami są naturalnie występujące czynniki, pokroju zwartych w wodzie gazów oraz borowin. Zabiegi niekoniecznie polegają na kąpieli, gdyż może ona polegać także na inhalacji, okładów oraz kuracji pitnych,

Klimatoterapia – metoda polegająca na poddawaniu pacjenta działaniom bodźców klimatycznych: słońca (helioterapia), powietrza (aeroterapia), a także zabiegi powietrzno-ruchowe, kąpiele morskie (talasoterapia) itd.,

Hydroterapia – zwana również mianem wodolecznictwa oraz akwaterapii (z łaciny „aqua” - woda) metoda leczenia, która polega na wyłącznie zewnętrznym stosowaniu wody w różnej formie – od ciekłej, poprzez stałą, aż po gazową,

Kinezyterapia ( z greckiego „kinesis” - ruch ) - leczenie za pomocą ruchu, gimnastyka lecznicza. Środkiem leczniczym są odpowiednio dobrane ćwiczenia ruchowe, które oddziałują na cały organizm pacjenta,

Terapia manualna – zwana również chiropraktyką, kręgarstwem – naturalny oraz nieinwazyjny sposób walki z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa oraz układu ruchu,

Masaż leczniczy – można go podzielić na technik, spośród których każda, gdy została wykonana w prawidłowy sposób, przynosi kojące dla organizmu efekty.